Het is 2024. Nieuw jaar, nieuw zonnedoel…
Het is nu tweeënhalf jaar geleden dat Güner en ik verhuisden van Nederland naar Turkije. Tijdens de feestdagen hebben we Nederland bezocht, wat een heerlijke gelegenheid bood om vrienden en familie weer te zien en te omhelzen. Nu zijn we weer terug in Cappadocië. Het afgelopen halfjaar heeft me veel geleerd over deze bijzondere regio waar we nu wonen. Ik ontdek voortdurend nieuwe, historische plekken die een schat aan geschiedenis bevatten. Het buitenaardse landschap hier blijft me verbazen.
Ik vind steeds beter mijn weg en ons reisbureau, “Versity Trips and Travel,” begint goed te lopen. Een paar dagen terug ben ik voor het eerst naar de Erciyes geweest. Hieronder vind je de foto’s van dat uitje. Het contact met mensen die we leren kennen via ons reisbureau is het allerleukste voor mij. Ik ontmoet mensen van over de hele wereld en deel graag mijn ervaringen hier in Turkije. Tegelijkertijd leer ik van onze klanten over hun gewoonten, cultuur en achtergrond. Deze ervaring gun ik iedereen. Het leren kennen van mensen van over de hele wereld verrijkt me elke keer weer!
Op dit moment zijn we gestart met een nieuw zonnedoel. Hoewel het al langer op de planning stond, begint het nu echt vorm te krijgen. Als alles volgens plan verloopt, hoop ik over een halfjaar, bij het schrijven van mijn volgende blog, jullie alles te kunnen vertellen over ons 2024 zonnedoel dat we dit jaar dan hebben verwezenlijkt. Maar voor nu houd ik het nog even geheim. Dat maakt het wel zo leuk én spannend.
Versity Travel is een feit!
We hebben de eerste twee jaar wonen in Turkije bereikt! En wat is er veel gebeurd als ik het allemaal zo even overdenk. Het meeste staat natuurlijk beschreven in de ‘Wonen in Turkije’ blogs. Pascale, mijn zus is voor de tweede keer langsgekomen, alleen dit keer had ze haar man Marcel meegebracht. Superfijn en ook supergezellig. Vlak daarvoor waren onze vrienden Hans en Francien hier nog 2 weken. Hans is hier behandeld door een tandarts en is met twee bruggen en een kroon rijker teruggekeerd naar Nederland, dus dat is ook prima geregeld allemaal. Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, waren we druk doende met het openen van onze eigen travel agency en dat is gelukt! Het was 1 van onze zonnedoelen en dit zonnedoel kunnen we dus afvinken. Onze agency heet officieel ‘Versity Trips and Travel’, afgekort Versity Travel. Zo heet onze website ook www.versitytravel.com.tr De officiele opening is achter de rug en nu aan het werk!We verkopen bijna alles, alleen geen vliegtickets. Maar voor hotelboekingen, luchtballon vaarten, een quadbike-ritje door dit gekke landschap, een bachelorparty, een outline voor een reis door Turkije, autoverhuur etc.etc. Voor alles kun je bij ons terecht! Nu ga ik weer aan het werk in de agency en ondertussen verder werken aan een nieuw zonnedoel!
De tijd vliegt
We zijn inmiddels ruim anderhalf jaar verder. Mijn avontuur is nog steeds onderweg… Güner en ik zijn nog steeds bezig met ons zonnedoel (waarover later meer… Dat houdt de spanning er een beetje in) en er is er weer 1 zonnedoel bijgekomen! Daarover kan ik wel alvast iets over vertellen. We hebben ons ingeschreven bij de kamer van koophandel hier in Turkije, want we gaan een eigen Agency openen! Het is een hele onderneming en ontzettend veel ‘papierwerk’, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn er nog lang niet, maar de eerste stap is gezet! De afgelopen tijd ben ik vaak vroeg in de ochtend opgestaan om mensen naar de plek te brengen van waar de luchtballonnen opstijgen. Een machtig mooi gezicht. Ik dacht: “Daar zou ik zo mijn werk van kunnen maken” en hopelijk gaat dat nu de waarheid worden! Er zijn veel Agency’s in dit gebied. En vaak met hetzelfde aanbod. Belangrijk dus, om een eigen visie en missie te hebben mét ook een beetje andere en eigenzinnige activiteiten die nog niet aangeboden worden hier. Je begrijpt vast dat onze hoofden momenteel overuren draaien. Het voelt goed. Ik zie er ontzettend naar uit!
. 
Een jaar wonen in Turkije
Ik woon nu ruim een jaar in Turkije en het is wel weer tijd voor een kleine Update. Güner en ik ondernemen veel en zijn net begonnen aan een nieuw zonnedoel. Bij de volgende update hoop ik daar inhoudelijk meer over te kunnen vertellen. Nu is het nog iets te vroeg. Geeft niks. Dan blijft er steeds iets nieuws om te vertellen en houd ik de spanning er ook een beetje in. 🙂 We vliegen nog steeds (paragliden) en dat blijft toch iets machtig moois om te doen. We hebben allebei een nieuw vleugel gekocht en het is nog een beetje aanvoelen hoe deze vleugel vliegt.
Hier wonen is nog steeds 1 groot avontuur. Ik probeer zo’n 4 a 5 keer per week te wandelen en zoek dan naar een koffietentje onderweg om even stil te worden, te genieten en een beetje te mijmeren. Tijdens een koffietje in Ürgüp schreef ik het volgende als notitie op mijn telefoon. Ik denk dat het kort en bondig weergeeft waar ik sta:
Soms is het heerlijk
Soms is het fijn
Soms is het genieten
En soms doet het ook pijn
Soms is het heel rustig
Soms is het heel druk
Soms versta ik er niets van
Echt ik doe mijn best
Soms hele gesprekken
Met handen, voeten, lijf
Soms geef ik het tienen
En soms een kleine vijf
Soms ben ik gelukkig
Soms ook wel alleen
Het is net als het leven
Zoals bij iedereen
Anders kijken naar de dingen om mij heen
Het is nu 6 maanden geleden dat ik aankwam met het vliegtuig en dacht: ‘dit wordt mijn nieuwe thuis.’ Nu na zes maanden kan ik zeggen dat dit voor mij niet helemaal klopt, want home is where the heart is. Of zoals ik op een briefje schreef in Nederland en deze affirmatie lange tijd op mijn spiegel had geplakt in de slaapkamer: “Daar waar ik neerstrijk, ben ik thuis“. En zo voelt het ook.
Toen ik een aantal jaren geleden in Suriname was, heb ik mij ritueel laten baden, een wassi. Een avontuur op zich! Ook de mannen die mij wasten, zeiden: ” je lichaam is je huis.” Als er in dat huis bepaalde dingen niet goed staan, dan is je huis uit balans. Dan ben jij uit balans. Dus ik heb mijn huis laten reinigen en alles weer op z’n plek laten zetten.
In het jaar voordat ik naar Turkije ging, heb ik een cursus Persoonlijk leiderschap bij de Amethist gedaan. Wat een prachtige cursus en wat heb ik daar veel over mijzelf, mijn zelfbeeld, mijn handelen en mijn patronen geleerd. En het fijne is… Ik ben er nog steeds mee bezig. Ik bel nog 1 a 2 keer per week met een cursusmaatje en dan doen we ons ‘huiswerk’ heel trouw.
Al deze dingen samen hebben gemaakt dat ik op een goede manier kon weggaan uit Nederland. En naast dat ik veel aan bovenstaande dingen heb gehad, ben ik ook nog eens geholpen aan mijn ogen. Ik draag geen bril meer en kan weer goed zien. Ik heb nieuwe lenzen in mijn ogen. En dan bedoel ik echt nieuwe lenzen. Ik zie weer goed van dichtbij en veraf. En mijn glaucoom behoort tot het verleden. Ir n de avond zie ik halo’s om alle lichten heen. Dit neem ik op de koop toe. Wie weet verbetert dat nog met de tijd en anders, tja, kijk ik gewoon net even anders naar de dingen om mij heen.
Vliegen én landen tegelijkertijd
Ik woon nu een kleine 4 maanden in Turkije. Er gebeurt zoveel! Ik geniet met volle teugen en ga voor de volle 💯%. İk maak van alles mee: ik voel spanning, ontspanning, actie, verdriet, rust, enthousiasme, blijheid, extase, verwondering, verwarring en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het voelt niet als een rollercoaster. Meer als een tractor (15km per uur. Ik ben ook aan het onthaasten🤗) die door allerlei velden en over verschillende weggetjes rijdt en soms wat obstakels ziet liggen, maar veelal geniet van het wonderschone wat hij op z’n weg tegenkomt…
Güner en ik volgen paraglidingslessen en sinds een week mag ik ook écht vliegen. Daarvoor was het oefenen, oefenen, oefenen. En nu wordt het vliegen, vliegen en nog meer vliegen. Ik kijk er naar uit. Het is nog bloedspannend, maar ook zo geweldig om te doen!!
Daarnaast zijn we druk bezig geweest met het inrichten van onze B&B. Alhoewel, het is meer een appartement wat gehuurd kan worden. Alles kan hier bij ons, niets moet. En de omgeving hier is prachtig. Soms zelfs magisch mooi. Ja, het is best goed vertoeven hier. Ik durf wel te zeggen dat ik al aardig ‘geland’ ben. Dit zeg ik in de wetenschap dat ik zo nu en dan naar Nederland kan… dat houdt mij in balans.
De eerste weken…
Inmiddels is het precies 2 maanden geleden dat ik op het vliegtuig stapte. Op naar Turkije, Cappadocië, wonen en leven in de stad Nevsehir met mijn lief Güner en kijken welke avonturen we tegemoet kunnen gaan.
De eerste weken voelden als vakantie. Güner zijn ouders en zus zijn al zes jaar geleden geremigreerd naar Turkije. Dit feit maakte de overgang wel ietsjes vloeiender. Ik stapte niet helemaal een onbekende wereld binnen.
De taal is moeilijk, het landschap is prachtig en ons huis is heel fijn. De cultuur leer ik kennen en ik zoek naar een eigen manier om te laveren tussen ‘waar pas ik mij aan’ en ‘waar blijf ik mijn authentieke zelf?’ Vijf keer per dag hoor je de Muezzin de oproep voor het gebed doen en klinkt zijn zang door de hele buurt. Ik heb gemerkt dat de meeste mensen mij nemen zoals ik ben. Misschien was/ben ik meer bevooroordeeld dan dat ik van mezelf durfde te zeggen.
Intussen ben ik ook nog ‘s getrouwd – 2 weken op vakantie geweest in Marmaris met Güner, Turkan, Judit en Dior – druk bezig met de aanvraag voor mijn verblijfsvergunning – leren Güner en ik paragliden – zijn we beneden een bed and breakfast aan het inrichten én wordt ons huisje steeds meer ons huis!
Soms wil ik te snel en te veel. Als ik dit zo aan het schrijven ben denk ik, goh, wat hebben we al veel bereikt in zo’n korte tijd. Ik begin nu een beetje te aarden en te landen (terwijl ik dus ook heel druk met vliegen ben). Ik houd van bezig zijn. Ik kan niet zo goed stilzitten. Dus als ik echt goed geland ben, wil ik het schilderen en tekenen weer oppakken. En ik wil verder met Speksteen bewerken. Monique (mijn vriendinnetje uit Nederland) heeft mij echt aangestoken. Er is ook Turks Speksteen: Sabuntase (spreek uit als saboentasje) , maar waar we dat precies kunnen vinden, heb ik nog niet kunnen achterhalen. Dat komt vast nog wel. Ondertussen pluk ik elke dag… Voor ik in een vaas eindig. (met dank aan Loesje)
