Van jongs af aan ben ik altijd al nieuwsgierig geweest naar ‘de ander’. Wat maakt dat je wordt wie je bent? Is het je karakter, je opvoeding, de buurt waarin je opgroeit? Of heeft het te maken met je opleiding, je roots, je omgeving, vrienden, gewoonten, schaamte, of zelfs met biologische aanleg?
Die oprechte nieuwsgierigheid naar anderen stimuleert me om te zoeken naar de authenticiteit, niet alleen van de ander, maar ook van mezelf in het contact met anderen. Voor mij draait sociaal artistiek werk om oprecht contact maken met anderen. Soms voelt het als het afpellen van een ui, waarbij je steeds dieper tot de kern van de ander doordringt. Je legt dilemma’s en tegenstrijdigheden bloot, stelt vragen en begrijpt de ander soms beter. Dat is wanneer er ruimte ontstaat voor (zelf)herkenning, erkenning, verrassing, verwondering en wederzijds begrip.
Het artistieke deel komt dan om de hoek kijken. Het is de manier waarop ik deze persoonlijke verhalen vormgeef en toegankelijk maak voor een breder publiek. Dit doe ik altijd met respect voor de ander, zonder hen uit het oog te verliezen. Of het nu in het theater is, in muziek, beeldende kunst, film, of audio, mijn focus ligt altijd op het krachtig neerzetten van de ander in zijn, haar of diens eigen essentie.
